Bernafas perlahan-lahan

Sejak kecil lagi, kawan-kawan aku tak pernah ada yang tetap. Sentiasa berubah-ubah.

Bila orang lain sibuk tayang sana-sini bff masing-masing, aku masih terpinga-pinga cari siapa yang ada dekat sisi aku waktu aku tengah sesak, waktu aku tengah rompong, waktu aku cium bumi.

Sungguh, satupun tiada, atau dengan kata mudah aku memang tak cari sesiapa. Mungkin aku dah terlalu biasa tanggung semua sendiri ataupun malu dengan masalah sendiri sampaikan tak mahu orang lain tahu aku bermasalah.

Walaupun aku kata tak kisah namun aku tetap mahu berkawan dan kawan aku ada pelbagai macam bentuk.

Lihat, Tuhan tarik cinta aku dari seorang lelaki, tapi Tuhan berikan aku cinta yang macam-macam.

Cinta aku dengan keluarga yang pernah aku buang jauh-jauh dulu makin erat.
Cinta aku dengan kawan-kawan bertambah.

Tuhan juga berikan aku rezeki yang secukupnya walaupun diri sendiri tak pernah merasakan cukup dengan apa yang ada.

Dan paling penting, Tuhan dekatkan aku dengan Dia.
Cukup untuk aku merasa rindu dengan Dia, merasa rindu dengan kekasih Dia.

Itu rasa yang paling hebat.
Dan Dia juga tahu untuk kurniakan aku dengan seorang lelaki sekarang mungkin mendatangkan mudarat buat aku.

No comments: